چکیده:

مقدمه: اضافه وزن وچاقی یکی از مشکلات مربوط به سلامتی است که شیوع آن درکشورهای توسعه یافته ودرحال توسعه رو به افزایش است وبه صورت یک معضل بهداشتی درآمده است. چاقی در دوران کودکی و نوجوانی به ویژه طی دهه دوم زندگی به عنوان یک پیش بینی کننده قوی چاقی بزرگسالی مطرح است.

هدف: هدف از مطالعه حاضرتعیین عوامل پیش بینی کننده اضافه وزن وچاقی درکودکان بدو ورود به دبستانهای شهر رشت سال1391می باشد

مواد و روشها: این پژوهش از نوع توصیفی –مقطعی است که بر روی 426 کودک سن 7-6 ساله انجام گردیده است که جهت ورود به مدارس ابتدایی شهر رشت در سال 1391 در طرح ملی سنجش سلامت کودکان بدو ورود به مدرسه به پایگاههای سنجش سلامت مراجعه کردند و به روش طبقه بندی واز دوناحیه شهر رشت انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها٬ پرسشنامه محقق ساز جهت بررسی عوامل پیش بینی کننده اضافه وزن وچاقی و مشخصات دموگرافیک واحدهای مورد پژوهش و همچنین ترازو و متر جهت اندازه گیری شاخص توده بدنی می باشد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS=17 و با کمک آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس و آزمون ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که 6/8 درصد کودکان پسر و 14 درصد کودکان دختر دارای اضافه وزن و 19 درصد کودکان پسر و 3/15 درصد کودکان دختر چاق می باشند.اضافه وزن و چاقی کودک با سابقه چاقی خانوادگی(001/0 P< )، نمایه توده بدنی مادر(025/0 P< )، میزان مصرف غذا در مقایسه با افراد همسن (001/0 P< ) و میزان ساعات فعالیت بدنی کودک (023/0 P< )ارتباط داشت.

نتیجه گیری: چهار متغییر سابقه چاقی خانوادگی، نمایه توده بدنی مادر، نظر والدین در مورد خوردن کودک در مقایسه با همسالان وساعات فعالیت بدنی کودک بعنوان پیش بینی کننده های اضافه وزن وچاقی کودکان بدو ورود به مدرسه شناخته شدند.

کلید واژه ها: اضافه وزن ،چاقی،عوامل پیش بینی کننده ،کودکان