چکیده :

این پژوهش به منظور بررسی رابطۀ بین فرهنگ سازمانی و توانمندسازی مدیران گروه‌های آموزشی از دیدگاه اعضای هیأٌت علمی دانشگاه بوعلی سینا براساس مدل دنیسن – اسپرتیزر انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است، جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی 91-90 که تعداد آن‌ها 391 نفر (346 نفر مرد و 45 نفر زن) بوده است که براساس فرمول کوکران و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی حجم نمونه 194 نفرآزمودنی (172 نفر مرد و 22 نفر زن) انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامۀ محقق ساخته فرهنگ سازمانی دنیسن – اسپریتزر با 43 سؤال، پرسشنامه استاندارد توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر با 12 سؤال بود که روایی ابزارها از طریق روایی محتوایی وضریب پایایی با استفاده از فرمول کرونباخ در یک مطالعه مقدماتی روی یک نمونه 30 نفری از اعضای هیأت علمی 98/0 برای پرسشنامۀ فرهنگ سازمانی و 93/0 برای پرسشنامۀ توانمندسازی روانشناختی محاسبه گردید. پرسشنامه فرهنگ سازمانی مورد استفاده در این پژوهش از مؤلفه ‌های فرهنگ گروهی، توسعه ای، عقلانی و سلسله مراتبی تشکیل شده است و پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی شامل مؤلفه‌های شایستگی، مؤثر بودن، معناداری و اعتماد به دیگران می‌باشد. داده‌های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، درصد ، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون کالموگروف-اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون، t تک گروهی، آزمونt مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و رگرسیون چند متغیره) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که بین فرهنگ سازمانی و توانمندسازی روانشناختی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد(01/0 p< 463/0r = ). همه مؤلفه‌های فرهنگ سازمانی رابطه مثبت و معناداری با توانمندسازی روانشناختی داشته اند. همچنین نتایج تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که از طریق فرهنگ عقلایی می‌توان توانمندسازی روانشناختی مدیران را پیش بینی کرد. نتایج آزمون T برای گروه‌های مستقل نشان داد که بین فرهنگ سازمانی از دیدگاه اعضای هیأت علمی از نظر جنس، سن، میزان تحصیلات و سابقه خدمت هیچ گونه رابطه معناداری وجود ندارد. سرانجام اینکه نتایج آزمون T برای گروه‌های مستقل نشان داد که بین توانمندسازی روانشناختی از دیدگاه اعضای هیأت علمی از نظر جنس، سن، میزان تحصیلات و سابقه خدمت هیچ‌گونه رابطه معناداری وجود ندارد.