ایران در در دوران صفویه (قرون ۱۶ و ۱۷ میلادی) و علی‌الخصوص در دوره شاه عباس اول به عنوان کشوری جذاب نظر بسیاری از جهانگردان اروپایی را به خود جلب کرد. دوره سلطنت «شاه عباس اول» تا انقراض سلسله صفوی را می‌توان یکی از مهمترین ادوار توسعه جهانگردی در ایران به حساب آورد، این توسعه به چند عامل بستگی داشت که مهمترین آن ها عبارت بود از: امنیت و توسعه راه‌های ارتباطی و تأسیسات اقامتی. (همایون، ۱۳۸۴: ۶۸). در این دوره جهانگردان بسیاری به ایران سفر کردند که معروف‌ترین آن ها می‌توان به آنتونی و رابرت شرلی Sir Anthony and Robert Sherley،جان باپتیست تاورنیه Jean Babtiste Tavernier ، سر توماس هربرت Sir Thomas Herbert، پیتر دلاواله Pietro Dela Valle ،آدام اولاریوس Adam Oleariusجان کلاردین Jean Clardin اشاره کرد.

پس از دوره صفویه به دلیل ناآرامی‌های و بی‌ثباتی تا سال‌ها سرزمین ایران دچار هرج و مرج پی در پی شد، اما از اواسط دوران قاجاریه با ثبات تدریجی داخلی از یک سو و گسترش پدیدۀ استعمار و رقابت‌های بین کشورهای قدرتمند اروپایی از سوی دیگر، سفر به ایران راز‌های باستان‌ شناسی و تاریخی بسیاری رادرایران گشود. سیر و سیاحت ایرانیان و میل آنان به گردشگری در اروپا، از عصر مشروطیت رو به فزونی نهاد.

در ایران اولین نهاد مربوط به فعالیت های جهانگردی در سال ۱۳۱۴ تحت عنوان اداره جلب سیاحان خارجی و تبلیغات، در وزارت آن دوران تأسيس شده، اما صنعت جهانگردی برای اولین بار در برنامه ی چهارم عمرانی کشور (۱۳۵۱-۱۳۴۶) جایگاهی پیدا کرد، مطالعات طرح جامع توسعه جهانگردی در ایران که در سال ۱۳۵۱ انجام گرفت نشان داد که ایران از نظر اکثر جهانگردان بالقوه در سراسر جهان کشوری ناشناخته است و به طور کلی قسمتی از دنیای عرب محسوب شده است و اغلب با عراق اشتباه گردیده است (سازمان برنامه، ۱۳۵۱)، ‌بنابرین‏ در برنامه پنجم (۱۳۵۷-۱۳۵۴) شناخت و معرفی فرهنگ ایران و ایجاد مسایل رفاهی برای گردشگران مد نظر قرار گرفت. بعد از انقلاب اولین برنامه توسعه در سال ۱۳۶۸ آغاز شد. در مقایسه با سال های قبل از انقلاب، نه تنها تعداد، بلکه جغرافیای جهانگردی و ترکیب خارجیان که به ایران آمده اند نیز دگرگون شده است. بدین معنی که سهم ایران از جهانگردان آمریکایی و اروپایی که دو بازار مهم جهانی گردشگری را تشکیل می‌دهند، به شدت کاهش پیدا ‌کرده‌است. ایران توفیق چندانی نیز در بازار جهانگردی خاورمیانه نداشته است. تغییر بسیار مهمی که قابل ملاحظه است افزایش تعداد گردشگران آسیای میانه و قفقاز می‌باشد (رهنمایی، ۱۳۸۲). در سال های اخیر شاهد ورود گردشگران بین‌المللی بیشتری به ایران بوده ایم اما وضعیت ایران در چرخه ی گردشگری با نماد های مرحله اکتشاف مطابقت می‌کند. زیرا در مرحله اکتشاف تعداد گردشگران محدود است و ساکنین کشور میزبان روابط دوستانه ای با گردشگران دارند. مضافاً اینکه جامعه میزبان از مراوده با گردشگران خارجی لذت برده و ورود آنان را به عنوان پنجره ای به جهان خارج تلقی می‌کنند (ملکی، ۱۳۸۱) .در مجموع سهم ایران در ناحیه جنوب آسیا به تناسب سال های مختلف قبل از انقلاب، بین ۳۰ تا ۴۰ درصد و بعد از آن بین ۵ تا ۷ درصد در نوسان بوده است و در سال های اخیر به حدود ۲۲ درصد رسیده است (زمانی فرهانی، ۱۳۷۹) .

کشور ما با وسعت بسیار زیادی که دارد بستر بسیار مناسبی در جهت توسعه ورزش عمومی به ویژه ورزش هایی که مرتبط با محیط زیست هستند فراهم می آورد. با در نظر گرفتن این موضوع که اشتیاق و نیاز جامعه ما به ویژه قشر جوان در خصوص شناخت کشور از طریق سفر نمودن به شهرهای دیگر امری بدیهی است لزوم توجه به مقوله گردشگری امری مهم تلقی می شود.اهمیت و توجه به گردشگری نیز بر همگان مشخص است و خوشبختانه کشور ما نیز دارای منابع تاریخی و میراث فرهنگی بسیار غنی می‌باشد اما آن چه که فکر کارشناسان را به خود معطوف می ساخت آن بود که چگونه این سه عنصر یعنی گردشگری، ورزش و محیط زیست را با یکدیگر تلفیق نمایند و سیاستی را در کشور بنا نهند تا اقشار مختلف جامعه ی ما بتوانند ضمن آشنایی با جاذبه های فرهنگی و طبیعی کشور خود و یا سایر کشورهای دیگر از گردشگری، ورزش کردن را نیز در کنار خانواده خود و در محیط زیستی سالم و به دو از آلودگی انجام دهند.

در این راستا تشکیل کمیسیون گردشگری ورزشی به هیئت اجرایی کمیته ی ملی المپیک ارائه شد و آیین نامه آن در تاریخ ۱۹/۸/۱۳۸۰ مورد تصویب قرار گرفت و اهداف در نظر گرفته شده مندرج در آیین نامه نیز بر طبق اساسنامه کمیته بین‌المللی المپیک و در جهت توسعه ی جنبش المپیک تعیین گردید. این کمیسیون با استفاده و بهره گیری از مشارکت های مردمی اقدام به برگزاری نخستین فعالیت های اجرایی نمود و اهداف خود را طی اطلاعیه ای با اهداف زیر منتشر ساخت:

۱- پر کردن اوقات فراغت.

۲- حفاظت از محیط زیست.

۳-توسعه ی امر بازی و ورزش برای خانواده ها.

۴- ایجاد ارتباط سالم بین اقشار مختلف جامعه.

۵- آشنایی هر چه بیشتر با میراث فرهنگی و میراث طبیعی.

۶- ایجاد اشتغال و تشویق آحاد مردم به منظور مشارکت در فعالیت های فرهنگی ورزشی طبیعت گردی و ایران گردی (مجتبوی، ۱۳۸۶).

برخی از فعالیت های انجام شده توسط این کمیسیون:

۱-برگزاری مراسم روز المپیک در سال های مختلف .

۲- برگزاری روز هوای پاک با همکاری تشکل های زیست محیطی .

۳- برگزاری روز زمین پاک با همکاری تشکل های زیست محیطی .

۴- همکاری در جهت برگزاری تورهای رالی موتورسواری به دور ایران .

۵- همکاری در برگزاری تورهای دوچرخه سواری به مناطق مختلف کشور .

۶- همکاری در برگزاری دوره آموزشی تربیت راهنمایان اکوتوریسم و ورزش.

۷-برگزاری تور پیاده روی و دوچرخه سواری گردشگری با اهداف زیست محیطی.

۸- برگزاری تور ورزشی زیست محیطی و گردشگری به مناسبت هفته محیط زیست .

۹-همکاری در برگزاری تور ورزشی نیکوکاری در جهت یاری رساندن به مردم زلزله زده .

۱۰- برگزاری تور ورزشی متشکل از خانواده ورزشکاران در ورزش صبحگاهی در بوستان ها به منظور مشارکت در جشنواره بوی محلی سنتی و عشایری و آشنایی با طبیعت منطقه .